Lang getwijfeld of ik wel of niet aan dit jaarlijkse meest uitdagende evenement van de Etapclub mee zou doen. Mijn dochter Cynthia gepolst of zij mee wilde gaan en bijna dagelijks de weersvoorspelling voor de komende weken bekeken.De knoop doorgehakt: ik besloot te gaan! Op dat moment hadden alleen de Diepgang, de B-four en onze tochtleider Henk van de Hydra zich aangemeld, maar al spoedig werd de groep uitgbreid met de Braque, de Windstar, De Bornia en dus ook de Crullevaer; een mooie vloot voor een weekje bikkelen.

Vrijdagochtend 14 oktober '22 naar Huizen gereden om daar de Crullevaer te bevoorraden en vaarklaar te maken. Het duurt natuurlijk allemaal weer veel langer dan ik vooraf bedacht had, maar tegen twaalven kan ik dan toch vertrekken. Het is frisjes en de wind komt vanuit het Westen. Tijd om te kruisen heb ik niet dus wordt het een beetje motorzeilen richting Pampus. Daar denk ik een beetje gunstigere wind te krijgen maar dat valt toch ook wat tegen. De wind neemt steeds verder af en in de loop van de middag besluit ik om weer te motorzeilen richting de Blocq van Kuffeler. Daar aangekomen de nasi en sate uit de koelbox gehaald; die bleek nog diep bevroren dus alle tijd om de mogelijkheden voor de komende dagen te overdenken en weerberichten te bekijken.

Zaterdagochtend bij het ochtendgloren vertrokken vanuit de Blocq naar Enkhuizen. Onze tochtleider Henk is al aanwezig en heeft met de havenmeester geregeld dat de Etapclub in het hoekje van de meldsteiger kan gaan liggen. We nemen de stand van zaken van dat moment door en verheugen ons op een mooie tocht. Cynthia is per trein naar Enkhuizen gekomen en ik haal haar op bij het station op loopafstand van de Compagniehaven Ondertussen zijn de Windstar en de Braque aangekomen. We maken (hernieuwd) kennis en praten even bij. Ieder heeft zijn eigen invulling voor het avondeten; Cynthia en ik besluiten om Enkhuizen in te gaan om ergens wat te eten. Altijd gezellig om samen met je dochter in een (niet helemaal) vreemde stad te gaan eten. Uiteindelijk moeten we toch haasten want het palaver staat gepland. Ellen en Jos van de Diepgang zijn voor het palaver met de trein gekomen, zij kunnen later die week pas aansluiten bij de groep evenals Jolanda en Peter van de Bornia. De B-Four ligt in afwachting van de oversteek naar Texel in Den Helder. Het palaver is door onze tochtleider weer goed voorbereid. Helaas heeft de combinatie van omstandigheden, weer, getijde en onze nog niet aangesloten mede-bikkels wat uitstel voor de tocht opgeleverd. Ook het wad op zit er niet echt mee in de komende week. We gaan mee in deze gedachte maar wel met enige vraagtekens in ons hoofd. Ook van Frank en Jochem begrijpen wij dat zij zich hadden verheugd om het wad op te gaan. Terug in de boot komt Cynthia er bij mij op terug. Wij nemen alle voorspellingen en uitgangspunten nog eens door en komen tot de conclusie dat als alles mee zit we de volgende avond op Texel kunnen zijn. En ja, als je dochter dat wenst geef je daar gehoor aan. We hebben het de overige deelnemers aan de tocht laten weten; Frank en Jochem van de Windstar willen ook de mogelijkheid benutten.

Zondag vertrekken dus de Windstar en de Crullevaer richting Den Oever in de hoop op tijd te zijn om door te kunnen varen naar Texel; De B-Four is daar inmiddels al gearriveerd om een muziekfestival bij te kunnen wonen. De drie overige schepen besluiten om op het zoet van het IJsselmeer te blijven. Alles gaat voorspoedig, we komen mooi op tijd bij de sluis aan om gezamenlijk door te kunnen varen naar Texel. De schemer dient zich aan als we Oudeschild binnen varen. De B-Four van Bob zien we liggen maar Bob is nog nergens te bekennen; Die zit vast nog bij het muziekfestival. We halen wat eten uit de koelbox en gaan op tijd onze kooi in.

De volgende dag is het weer echt te onstuimig en zijn we blij dat we het gered hebben om op Texel te komen. Frank en Jochem gaan al vroeg het eiland op en Bob ligt nog onder zeil. Cynthia en ik willen naar Den Burg maar de fietsverhuur heeft al zijn winterslaap. We besluiten om te wandelen naar Den Burg. Heerlijk uitwaaien zo. In Den Burg is het nog gewoon gezellig druk en wij maken gebruik van de terrasjes. Op tijd weer terug om met de anderen uit eten te gaan in de haven en onze planning van de volgende dag af te spreken. Uit de app-berichten van de groep begrijpen wij dat de Hydra, de Braque en de Diepgang inmiddels in Stavoren zijn gearriveerd en de volgende dag naar Harlingen gaan om toch nog even zout te proeven. Wij beginnen al te dromen om in een keer door te varen naar Harlingen. Bob van de B-four blijft nog op Texel wachten op zijn opstapper maar de Windstar gaat ook richting Harlingen.

 De volgende ochtend tijdig vertrokken en mooi op tijd passeren we Kornwerderzand. We varen de Boontjes in en het lijkt of stroom, wind en schipper, voor het eerst op de Boontjes in twintig jaar, een goede samenwerking hebben. Voor de zekerheid toch maar het motortje stand-by gehouden. We varen een prachtige tocht rechtstreeks naar Harlingen. Door naar direct voor de draaibrug waar we op een plekje voor een sloep onszelf borgen aan de steiger. De Windstar heeft nog een plekje aan de gewone drijvende steiger kunnen vinden maar als wat later de Hydra, de Braque en de Diepgang komen dan is er alleen nog plaats aan de vaste kade waar het gebruik van schuifhout noodzakelijk is. De havenmeester is bereid om de draaibrug te bedienen zodat onze boten achter deze draaibrug aan een drijvende steiger kunnen afmeren. We gaan het noodzakelijke met het aangename combineren en gaan lekker uit eten. Arthur maakt een enorme pan mosselen soldaat waarop de Bornia op veilige afstand "Jakkes" als onderschrift bijvoegt.

De volgende ochtend vertrekken we met zijn allen naar Hindeloopen waar we afspreken in de Gemeentehaven. Wederom een mooie tocht door de Boontjes, na al die jaren dat ik heb gemopperd op de Boontjes moet ik nu toch mijn mening bijstellen. Het kan ook heerlijk zeilen zijn door de Boontjes. Na de Lorenzsluis zeilend naar Hindeloopen waar we bij elkaar aan de kade kunnen dubbelliggen. Cynthia en ik maken een ruime wandeling door Hindeloopen, ook weer lekker zo na een dagje zeilen. Om 20.00 uur palaver bij de tochtleider aan boord. Daar blijkt dat Jolanda en Peter de groep niet meer gaan ontmoeten maar wel alles in de gaten hebben gehouden via de diverse webcams waren ze er toch een beetje bij. De B-Four blijft noodgedwongen door de oostelijke wind op het wad hangen. Morgenochtend, het is inmiddels donderdag,met een stevig windje richting Medemblik, het wordt uiteindelijk een lekker tochtje. We kunnen bijna allemaal achter elkaar aan de kade liggen wat wel een mooi plaatje oplevert. Daarna voor de bitterballen achter Arthur aan, die probeert om de kroegbaas zijn eigen regels te laten omzeilen maar zonder boot lukt hem dat niet. Hij heeft Jos wel kunnen overtuigen van de noodzaak van ondersteuning door de Etapclub. Terloops ook even de dag van morgen besproken.

Omstreeks 10.00 uur vertrekken we vrijdagmorgen naar Enkhuizen waar we ten afscheid om 13.00 uur gezamenlijk lunchen in de Mastenbar. De B-four zeilt die dag naar Harlingen en dan is Enkhuizen een sluis te ver. Frank van de Windstar verzorgt een opkikker voor onze geweldige tochtleider die het toch voor elkaar heeft weten te krijgen om een zooitje ongeregeld te sturen rondom het IJsselmeer. Jammer dat B-Four met Bob en zijn opstapper niet meer heeft kunnen aansluiten en dat we de Bornia door ziekte van Jolanda ook hebben moeten missen. De Diepgang met Jos en Ellen gaat door naar Hoorn en Cynthia vertrekt met de trein weer naar Leiden. Frank nodigt het overblijvend deel van het gezelschap uit op de Windstar voor een overheerlijke stamppot boerenkool met worst die wij ons heerlijk laten smaken. Henk vertelt ons een verhaal van weerman Henk Huizinga over de wind uit een regenbui, iets waar ik de dag erna nog over heb kunnen denken en aan de lijve ondervinden. Ook de nazit is weer ouderwets en alle wereldproblemen worden weer opgelost bij een goed glas bier. De volgende ochtend vertrek ik vroeg om zover als mogelijk te kunnen komen. Met het Paard van Marken in zicht besluit ik door te varen naar Huizen maar dat was toch iets te hoog gegrepen. In het donker moet ik naar de haven varen, dat lukt maar geeft wel de nodige spanning. Bootje in de box en met het meest noodzakelijke in de auto richting Rosmalen.

Het was wederom een heerlijke najaarstocht / bikkelweek. Allen bedankt voor de (H)eerlijke verhalen, slappe klets en veel gezelligheid.

Bikkels, fijne wintertijd gewenst.

Warme groet Cees van de Crullevaer.