Een weekje zeilen met de Etapclub!

Of moet ik zeggen een paar dagen…

Zaterdag 16oktober sijpelen de boten en bootjes de haven van Enkhuizen binnen, onze afspreekplaats waar Cees van de Cruellevaar plek voor ons heeft geregeld. Wanneer ik in de sluis net voor Enkhuizen ben, kijkt een man me aan en zeg ik hoi. Hij groet terug en vraagt of ik ook ga bikkelen? Jazeker! De man blijkt achteraf Bob te heten. Eerst worden de boten voorgesteld, dan onze namen. We varen samen op naar de haven in Enkhuizen waar we opgewacht worden door de andere Etappers. De boten worden keurig naast elkaar gelegd en al snel worden we uitgenodigd door Cees met een K, Kees dus, en Mieke op hun niet-Etapboot. Maar gezellig is het wel, de tijd vliegt en het wordt duidelijk dat de officiële palaver moet worden uitgesteld met een uur, om prioriteit te geven aan aandachttrekkende magen. In de tussentijd en als laatste komen ook nog twee zuiderburen de haven binnen varen. Zij willen ons gedag zeggen en varen de volgende dag gelijk alweer naar een ander oord dan de onze. Ik hoop ze nog eens tegen te komen.

20uur. Palaver, het plan van de week. De wind lijkt ons in de eerste dagen goed gezind maar later die week beloofd het hondenweer te worden. Maar goed, dat is voor later. Cees stelt voor om met de zuidelijke wind, eerst naar Texel te gaan. De dag er na zouden we dan voornamelijk halve wind via Kornwederzand meer landinwaarts kunnen varen om zo eventueel rekening te houden met het stormachtige weer dat zal komen. Bij weinig tegengesputter wordt dit het plan.

Zondagochtend vertrekken de kleinere bootjes, waaronder ikzelf, zo’n halfuur eerder dan de grotere boten. Toch varen we redelijk samen op. Dat wil zeggen dat we gezamenlijk in de sluis van Den Oever liggen. Eenmaal op zee trekt de wind aan. Maar wat mooi, zilte lucht, een eiland in zicht en prachtige bewolking. Met stroom mee zijn we voordat ik het weet vlakbij de haven van onze bestemming. Met wat acrobatiek om de zeilen op een voor mijn bootje flinke golfslag weer te laten zakken, varen we Oude Schild binnen. Eenmaal in de haven is het wederom gezelligheid bij Kees en Mieke. Voor mij van korte duur, want ik wil nog even het eiland rondfietsen. Ondanks ik een eilander ben, opgegroeid en getogen op Schiermonnikoog, heb ik dit eiland nog niet eerder gezien. Ik wist wel van het bestaan af. Maar wat een verschil. Een mens gaat toch automatisch vergelijken… er zijn hier verkeerslichten, er zijn hier winkels die je alleen in steden aantreft.

De volgende dag, een half uur over het middaguur, vertrekken we met de stroom tegen naar Kornwerderzand. Een geweldig tocht met een mooie wind, zeker wel 5-6knopen snelheid over het water, alles bezeild, heerlijk. In de avond komen we aan in het pittoreske Makkum, de plek waar ooit mijn oude Libanese buurvrouw van Schier naar toe verhuisde. Maar voor ons wordt het de Chinees, omdat het lekker en gezellig is en omdat Jos en Ellen besloten hebben om de volgende dag in een lange ruk weer terug te varen naar Hoorn. Voor ons is het plan om weer naar Enkhuizen te gaan, daar te schuilen voor het stormachtige weer dat voorspelt is. Voor mij is dit achteraf bekeken een soort van laatste avondmaal met de Etapclub. Vroeg in de ochtend vertrekken we vanuit Makkum. Eenmaal de zeilen gehesen varen we vanuit de beschutting het IJsselmeer op, de wind trekt aan en het zicht is slecht. Zelf heb ik naast een ouderwetse kaart geen navigatiemiddelen tot mijn beschikkling en ik volg, met zo af en toe een blik zo op de kaart, toch maar wat lichtjes van andere Etapboten. Tijdens het varen, zie ik dat de verstaging aan de linkerkant van de boot los zit. Schuivend op mijn buik, terwijl de boot op en neer deinst probeer ik hier wat aan te doen. Samen met het slechte zicht is de consequentie dat ik de boten uit het zicht raak. Voor mij is het welletjes. Ik sla af richting veilige haven terwijl de rest doorvaart. Ik kom uit in Workum en de rest in Enkhuizen. Hier kan worden gescholen voor de storm die verwacht wordt, windstoten van 35km/uur en meer. Op dezelfde dag word ik nog overladen met appjes en Wiebe die eerder ook in Enkhuizen was maar niet met ons meeging naar Texel en Makkum, biedt klusservice aan, Luco belt op om te vragen hoe het is en of ik wil dat hij terugkomt… Echt super. Maar voor mij zit er niks anders op dan een andere route te nemen. Zo kom ik via de Friese plassen en kanaatjes uit in Lemmer waar ik vervolgens met een pittige reis over het IJsselmeer in Lelystad raak. De Laatste tocht voor mij is terug naar thuishaven in Amsterdam.

Voor mij was dit de eerste keer varen met de Etapclub. Ik heb het ervaren als gezellig, ouwehoeren, een hoop goede tips en de smaak naar volgend jaar meer ☺

Dus hopelijk tot dan,

Bedankt voor de week

Jan Pieter

Ja en dan is Jan Pieter uitgeweken naar Workum terwijl ik, Cees van de Crullevaer, in de mist verdwaal in het windmolenpark. Wat een lugubere ervaring, heel goed op blijven letten en trachten een beetje op het kompas en het geheugen te blijven manoeuvreren. Dan komt er plotseling een dijk in zicht en ga ik overstag steeds proberend die rare palen te ontwijken. Een rare ervaring om palen te zien maar de bijbehorende wieken niet te kunnen zien. Na wat een eindeloze tijd lijkt zie ik een stukje kustlijn verschijnen maar ik weet niet waar ik ben uitgekomen. Even tijd genomen om bij te liggen, een toiletaire stop en de telefoon erbij met daarop de elektronische kaart. Ik blijk net boven Stavoren te liggen en moet snel weer overstag en gaan zeilen want het wordt wel erg ondiep. Om Stavoren en daarna het Vrouwenzand te ontwijken vaar ik een zuidwestelijke koers. Zodra ik de ST1 voorbij ben ga ik weer overstag. Ondanks mijn eerste rif wordt het een aardige worstel partij. De wind blijft maar aantrekken en ik kan de boot maar nauwelijks bestuurbaar houden. Ondanks dat ik de kustlijn van Enkhuizen in beeld heb kan ik er haast niet naar toe varen. Ik had veel meer westelijk moeten gaan zodat ik in de luwte van het land was gebleven en nu kreeg ik de volle wind vanaf het Markermeer over mij heen. Na een aantal keren overstag en voor de kust langs blijven varen kom ik in de luwte bij het Kooizand. Daar de zeilen naar beneden en met de grootschoot de zeilen wat vastgemaakt in de lazyback. Op het motortje de kop van het land gerond en eindelijk wat bescherming in de luwte van de Compagniehaven. Doorgevaren naar de aanmeldsteiger waar Luco, Bob, Kees en Mieke al aangemeerd lagen. Eerst even bijkomen en dan de zeilen fatsoenlijk opbergen en alle lijnen weer op orden brengen.
Ellen en Jos blijken naar Lelystad gevaren te zijn om de schade aan hun boot te laten inspecteren, Pieter Jan is met problemen aan zijn verstaging uitgeweken naar Workum en wij liggen dus in Enkhuizen. Woensdag blijven wij in Enkhuizen en vieren daar de 33e verjaardag van Mieke. Donderdag gaat bikkel Luco met zover mogelijk gereefd zeil toch vertrekken richting Urk of verder. Kees en Mieke vertrekken vrijdag richting Volendam om vandaar uit met openbaar vervoer naar Hilversum door te gaan. Bob krijgt zijn opstapper aan boord en samen met de Crullevaer gaan zij op weg naar de Blocq van Kuffeler. Tussen licht en donker meren we daar aan. Inge, de opstapper bij Bob vervaardigd een heerlijke Surinaamse Roti waarvan ik mee mag smullen. Weer wat later ga ik moe maar voldaan slapen. De volgende ochtend varen we gezamenlijk door naar Huizen waar we in “Het Wapen van Huizen” ons laatste gezamenlijke diner goed laten smaken. Daarna in het donker naar de Gooierhaven waar de Bfour de nacht doorbrengt en de Crullevaer weer in zijn box ligt. Inge en Bob zwaaien Cees nog even uit als hij met zijn auto vertrekt.
Het was weer een mooie en gezellige ervaring deze Bikkeltocht.

Alle deelnemers bedankt voor deze week gezelligheid, klets, vriendschap en adviezen.
Pieter Jan bedankt voor het verslag van jou eerste deelname aan de Bikkelweek/Najaarstocht 2021

Groet van Cees van de Crullevaer.